เรื่องมีอยู่ว่า พ่อไก่ตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในฟาร์ม
ท่ามกลางแม่ไก้ทั้งหลาย ทันใดนั้นพ่อไก่ก็เหลือบไป
เห็นอะไรบางอย่างส่องแสงประกายอยู่กลางกองฟางเข้า “ว้าว!”
พ่อไก่ร้องอุทาน “นั่นน่ะของข้า” แล้วมันก็รีบคุ้ยเขี่ยสิ่งนั้นออกมา
จากกองฟาง ทว่า นั่นกลับเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่งที่คงจะมีคนทำหล่นไว้
“มันอาจจะมีค่า” พ่อไก่เอ่ย “สำหรับมนุษย์ที่เห็นคุณค่ามัน แต่สำหรับ
ข้าแล้วเมล็ดข้าวเมล็ดเดียวยังดีกว่าใข่มุกเป็นใหน ๆ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "สิ่งของที่ล้ำค่ามีไว้สำหรับผู้ที่มองเห็นคุณค่าของมัน
