IBCBET ทางเข้า หนูเมืองกับหนูนา กาลครั้งหนึ่ง หนูเมืองได้ไปเยี่ยม
ลูกพี่ลูกน้องที่ชนบท ลูกพี่ลูกน้องของมันเป็นหนูที่เป็นกันเองและมันรักมิตร
เช่นหนูเมืองมาก ดังนั้นมันจึงให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น ให้หนูเมืองกินทั้งถั่ว
เนยแข็ง และขนมปังอย่างไม่อั้น หนูเมืองประหลาดใจกับอาหารพวกนี้จึงพูดว่า
“ญาติที่รักข้าไม่เข้าใจเลย เจ้าทนกินอาหารกระจอกๆ อย่างนี้ได้อย่างไร
เอาเถอะข้าคิดว่านั่นเป็นเพราะเจ้าคงไม่อาจหวังอะไรที่ดีกว่านี้ได้ มากับข้าสิ
แล้วข้าจะแสดงให้เห็นวิธีการใช้ชีวิต ถ้าเจ้าได้อยู่ในเมืองสักอาทิตย์ เจ้านะ
แปลกใจว่าเคยทนกับสภาพชีวิตในชนบทได้อย่างไร” ไม่นานนักหนูสองตัวก็
เดินทางเข้าเมือง และสุดท้ายทั้งคู่มาถึงบ้านพักของหนูเมืองในตอนดึก
“เจ้าคงอยากได้เครื่องดื่มช่วยให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่าหลังจากที่เดินทางมาแสนไกล”
เจ้าหนูเมืองพูดอย่างสุภาพ และพาเพื่อนหนูไปยังห้องอาหารที่ใหญ่โต ที่นั่นพวกมัน
ได้พบเศษอาหารที่เหลืออยู่จากงานเลี้ยงชั้นเลิศ เจ้าหนูสองตัวไม่รอช้า รีบกินเค้กเยลลี่
รวมถึงของอร่อยอื่นๆ อีกมากมาย ทันไดนั้นเอง ทั้งสองก็ได้ยินเสียงเห่าหอน “อะไรน่ะ”
หนูนาถาม “ก็แค่พวกหมาเท่านั้น” หนูเมืองตอบ “เท่านั้นหรือ!” หนูนาร้อง “ข้าไม่ชอบเสียง
ดนตรีแบบนี้ในระหว่างอาหารเย็นเลย” แล้วประตูก็เปิดออก สุนัขตัวใหญ่สองตัววิ่งเข้ามา
เจ้าหนูสองตัวจึงต้องรีบกระโดดลงมาแล้ววิ่งหนีไป “ลาก่อนญาติที่รัก” เจ้าหนูนาเอ่ย
“เฮ้ย ทำไมรีบกลับนักล่ะ” “อืมม์” เจ้าหนูนาตอบ “ข้ายอมกินถั่ว ในความสงบ ดีกว่า
กินเค้กในความหวาดกลัว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก
วันอังคารที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
วันจันทร์ที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
แทงบอล IBC แทงบอลวินนิ่ง clk88.com
แทงบอล IBC ชาวนากับงูพิษ ลูกชายคนหนึ่งของชาวนาได้เดิน
ไปเหยียบหางงูโดยบังเอิญ งูจึงแว้งกัดเขาจนตายผู้เป็นพ่อได้ถือขวาน
ไล่เจ้างูตัวนั้นไปด้วยความแค้น และตัดหางของมัน ด้วยเหตุนี้งูจังกลับ
มาแก้แค้นเขาโดยเริ่มกัดพวกวัวควายของชาวนาหลายครั้ง ทำให้ชาวนา
เดือดร้อนมาก ในที่สุดชาวนาก็คิดว่าหาวิธียุติเรื่องราวทั้งหมดกับเจ้างู
นะเป็นการดีที่สุด เขาจึงนำอาหารและน้ำผึ้งไปยังที่หลบซ่อนของงู
พูดกับมันว่า “เรามาลืมเรื่องราวทั้งหมดและอภัยให้กันเถอะ บางทีเจ้า
อาจจะทำถูกก็ได้ที่ลงโทษลูกชายของข้าและแก้แค้นฝูงวัวควายของข้า
แต่ข้าก็ทำถูกเหมือนกันที่พยายามจะแก้แค้นให้เขา ตอนนี้เราต่างก็สาสม
แก่ใจแล้ว ทำไมเราไม่กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งล่ะ?” “อย่าเลย” เจ้างูพูด “
เอาของกำนัลพวกนี้กลับไปเสีย เพราะเจ้าจะไม่มีวันลืมเรื่องที่ลูกชาย
ของเจ้าตาย เช่นเดียวกับข้าที่จะไม่ลืมเรื่องที่สูญเสียหางไป”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "บาดแผลอาจให้อภัยได้แต่ไม่อาจลืมได้
ไปเหยียบหางงูโดยบังเอิญ งูจึงแว้งกัดเขาจนตายผู้เป็นพ่อได้ถือขวาน
ไล่เจ้างูตัวนั้นไปด้วยความแค้น และตัดหางของมัน ด้วยเหตุนี้งูจังกลับ
มาแก้แค้นเขาโดยเริ่มกัดพวกวัวควายของชาวนาหลายครั้ง ทำให้ชาวนา
เดือดร้อนมาก ในที่สุดชาวนาก็คิดว่าหาวิธียุติเรื่องราวทั้งหมดกับเจ้างู
นะเป็นการดีที่สุด เขาจึงนำอาหารและน้ำผึ้งไปยังที่หลบซ่อนของงู
พูดกับมันว่า “เรามาลืมเรื่องราวทั้งหมดและอภัยให้กันเถอะ บางทีเจ้า
อาจจะทำถูกก็ได้ที่ลงโทษลูกชายของข้าและแก้แค้นฝูงวัวควายของข้า
แต่ข้าก็ทำถูกเหมือนกันที่พยายามจะแก้แค้นให้เขา ตอนนี้เราต่างก็สาสม
แก่ใจแล้ว ทำไมเราไม่กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งล่ะ?” “อย่าเลย” เจ้างูพูด “
เอาของกำนัลพวกนี้กลับไปเสีย เพราะเจ้าจะไม่มีวันลืมเรื่องที่ลูกชาย
ของเจ้าตาย เช่นเดียวกับข้าที่จะไม่ลืมเรื่องที่สูญเสียหางไป”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "บาดแผลอาจให้อภัยได้แต่ไม่อาจลืมได้
WinningFT เทียบราคาบอล clk88.com
WinningFT หมาป่ากับนกกระเรียน หมาป่ากำลังกินกระต่ายป่า
ที่ฆ่าได้อย่างตะกละตะกลาม แต่ทันไดนั้นกระดูกชิ้นเล็กๆ ก็ไป
ติดคอของมัน และมันไม่สามารถกลืนกระดูกชิ้นนั้นลงไปได้
ไม่นานมันก็รู้สึกเจ็บที่คอหอย ก็เลยวิ่งไปวิ่งมา ร้องครวญคราง
พยายามหาหนทางบรรเทาความเจ็บปวด มันพยายามขอร้องใคร
ก็ตามที่มันเจอให้ช่วยเอากระดูกออกไปที “ไม่ว่านะขออะไรข้าก็ให้
ได้ทั้งนั้น” หมาป่าพูด “ถ้าช่วยเอากระดูกออกไปได้” ในที่สุด นกกระเรียน
ก็ตกลงที่นะช่วย มันบอกหมาป่าให้นอนลง พร้อมกับอ้าปากให้กว้างเท่าที่
จะกว้างได้ แล้วนกกระเรียนก็ยืดคอยาวๆ ของมันเข้าไปในปากหมาป่าใช้
จะงอยปากของมันเขี่ยกระดูกชิ้นนั้นหลุดออกมาได้ “เจ้านะให้อะไรข้าเป็น
รางวัลตามที่สัญญาไว้” นกกระรียนทวงถาม หมาป่าแสยะยิ้มแยกเขี้ยว
และพูดว่า “จงสำนึกตนไว้เถิด เพราะเจ้าเพิ่งเอาหัวของเจ้าเข้ามาในปาก
ของข้าและเอามันออกมาได้อย่างปลอดภัย นั่นน่าจะเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่สำหรับเจ้า
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความกตัญญูกับความโลภไม่อาจร่วมทางกันได้
ที่ฆ่าได้อย่างตะกละตะกลาม แต่ทันไดนั้นกระดูกชิ้นเล็กๆ ก็ไป
ติดคอของมัน และมันไม่สามารถกลืนกระดูกชิ้นนั้นลงไปได้
ไม่นานมันก็รู้สึกเจ็บที่คอหอย ก็เลยวิ่งไปวิ่งมา ร้องครวญคราง
พยายามหาหนทางบรรเทาความเจ็บปวด มันพยายามขอร้องใคร
ก็ตามที่มันเจอให้ช่วยเอากระดูกออกไปที “ไม่ว่านะขออะไรข้าก็ให้
ได้ทั้งนั้น” หมาป่าพูด “ถ้าช่วยเอากระดูกออกไปได้” ในที่สุด นกกระเรียน
ก็ตกลงที่นะช่วย มันบอกหมาป่าให้นอนลง พร้อมกับอ้าปากให้กว้างเท่าที่
จะกว้างได้ แล้วนกกระเรียนก็ยืดคอยาวๆ ของมันเข้าไปในปากหมาป่าใช้
จะงอยปากของมันเขี่ยกระดูกชิ้นนั้นหลุดออกมาได้ “เจ้านะให้อะไรข้าเป็น
รางวัลตามที่สัญญาไว้” นกกระรียนทวงถาม หมาป่าแสยะยิ้มแยกเขี้ยว
และพูดว่า “จงสำนึกตนไว้เถิด เพราะเจ้าเพิ่งเอาหัวของเจ้าเข้ามาในปาก
ของข้าและเอามันออกมาได้อย่างปลอดภัย นั่นน่าจะเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่สำหรับเจ้า
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความกตัญญูกับความโลภไม่อาจร่วมทางกันได้
วันเสาร์ที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
แทงบอลวินนิ่ง ราคาบอลชุดคืนนี้ clk88.com
แทงบอลวินนิ่ง การแบ่งเนื้อของสิงโต
สิงโตตัวหนึ่งได้ออกไปล่าเหยื่อพร้อมกับสุนัขจิ้งจอก หมาในและหมาป่า
พวกมันได้ออกตระเวนล่าเหยื่อจนกระทั่งไปพบกวางตัวผู้ตัวหนึ่ง และได้
ปลิดชีวิตมันเสีย จากนั้นก็มาถึงคำถามว่าจะแบ่งซากกวางนี้อย่างไรดี
“แบ่งเนื้อกวางนี้เป็นสี่ส่วนให้ข้า” เจ้าสิงโตคำรามเสียงดัง สัตว์ตัวอื่นๆ
จึงทำการถลกหนัง และแบ่งเนื้อกวางออกเป็นสี่ส่วน สิงโตยืนอยู่หน้าซากกวาง
นั้นและประกาศการตัดสินว่า “เนื้อส่วนแรกนั้นเป็นของข้าในฐานะจ้าวป่า
ส่วนที่สองเป็นของข้าในฐานะผู้ตัดสิน และอีกส่วนหนึ่งก็ต้องเป็นของข้า
เพราะข้าเข้ามาร่วมล่าเหยื่อด้วย และสำหรับส่วนที่สี่ เอาล่ะ ข้าก็อยากรู้
เหมื่อนกันว่าพวกเจ้าตัวใดจะกล้าเข้ามาเอา” “เฮ้อ” เจ้าสุนัขจิ้งจอกครวญ
ขณะที่เดินจากมาด้วยหางที่ตกอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "อย่าคาดหวังความยุติธรรมจากผู้ปกครอง
สิงโตตัวหนึ่งได้ออกไปล่าเหยื่อพร้อมกับสุนัขจิ้งจอก หมาในและหมาป่า
พวกมันได้ออกตระเวนล่าเหยื่อจนกระทั่งไปพบกวางตัวผู้ตัวหนึ่ง และได้
ปลิดชีวิตมันเสีย จากนั้นก็มาถึงคำถามว่าจะแบ่งซากกวางนี้อย่างไรดี
“แบ่งเนื้อกวางนี้เป็นสี่ส่วนให้ข้า” เจ้าสิงโตคำรามเสียงดัง สัตว์ตัวอื่นๆ
จึงทำการถลกหนัง และแบ่งเนื้อกวางออกเป็นสี่ส่วน สิงโตยืนอยู่หน้าซากกวาง
นั้นและประกาศการตัดสินว่า “เนื้อส่วนแรกนั้นเป็นของข้าในฐานะจ้าวป่า
ส่วนที่สองเป็นของข้าในฐานะผู้ตัดสิน และอีกส่วนหนึ่งก็ต้องเป็นของข้า
เพราะข้าเข้ามาร่วมล่าเหยื่อด้วย และสำหรับส่วนที่สี่ เอาล่ะ ข้าก็อยากรู้
เหมื่อนกันว่าพวกเจ้าตัวใดจะกล้าเข้ามาเอา” “เฮ้อ” เจ้าสุนัขจิ้งจอกครวญ
ขณะที่เดินจากมาด้วยหางที่ตกอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "อย่าคาดหวังความยุติธรรมจากผู้ปกครอง
เล่นพนันบอลออนไลน์ อัตราต่อรองล่าสุด clk88.com
เล่นพนันบอลออนไลน์ พ่อไก่กับใข่มุก
เรื่องมีอยู่ว่า พ่อไก่ตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในฟาร์ม
ท่ามกลางแม่ไก้ทั้งหลาย ทันใดนั้นพ่อไก่ก็เหลือบไป
เห็นอะไรบางอย่างส่องแสงประกายอยู่กลางกองฟางเข้า “ว้าว!”
พ่อไก่ร้องอุทาน “นั่นน่ะของข้า” แล้วมันก็รีบคุ้ยเขี่ยสิ่งนั้นออกมา
จากกองฟาง ทว่า นั่นกลับเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่งที่คงจะมีคนทำหล่นไว้
“มันอาจจะมีค่า” พ่อไก่เอ่ย “สำหรับมนุษย์ที่เห็นคุณค่ามัน แต่สำหรับ
ข้าแล้วเมล็ดข้าวเมล็ดเดียวยังดีกว่าใข่มุกเป็นใหน ๆ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "สิ่งของที่ล้ำค่ามีไว้สำหรับผู้ที่มองเห็นคุณค่าของมัน
เรื่องมีอยู่ว่า พ่อไก่ตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในฟาร์ม
ท่ามกลางแม่ไก้ทั้งหลาย ทันใดนั้นพ่อไก่ก็เหลือบไป
เห็นอะไรบางอย่างส่องแสงประกายอยู่กลางกองฟางเข้า “ว้าว!”
พ่อไก่ร้องอุทาน “นั่นน่ะของข้า” แล้วมันก็รีบคุ้ยเขี่ยสิ่งนั้นออกมา
จากกองฟาง ทว่า นั่นกลับเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่งที่คงจะมีคนทำหล่นไว้
“มันอาจจะมีค่า” พ่อไก่เอ่ย “สำหรับมนุษย์ที่เห็นคุณค่ามัน แต่สำหรับ
ข้าแล้วเมล็ดข้าวเมล็ดเดียวยังดีกว่าใข่มุกเป็นใหน ๆ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "สิ่งของที่ล้ำค่ามีไว้สำหรับผู้ที่มองเห็นคุณค่าของมัน
วันพฤหัสบดีที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
WinningFT ทางเข้า ฟังฟุตบอลออนไลน์ clk88.com
WinningFT ทางเข้า หมาป่ากับลูกแกะ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอยู่ที่น้ำพุบนเนินเขา และพอมันเงยหน้าขึ้นมา
ก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึ่งกำลังจะกินน้ำที่ใหลลงไปเบื้องล่างบ้าง “นั่นเป็น
อาหารเย็นของข้า” เจ้าหมาป่าคิดในใจ “ถ้าเพียงข้าสามารถหาข้ออ้างได้
ก็จะกินเจ้าลูกแกะตัวนี้ได้” แล้วหมาป่าก็ตะโกนว่า “เจ้าบังอาจมากวนน้ำ
ที่ข้ากำลังกินอยู่ให้เลอะโคลนสกปรกได้อย่างไร” “เปล่านะท่าน ข้าเปล่า”
เจ้าลูกแกะพูด “ถ้าน้ำข้างบนนั้นมีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้าไม่ได้เป็นตั้นเหตุ
แน่นอนเพราะน้ำนี้ใหลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว” “ถ้าอย่างนั้นละก็”
เจ้าหมาป่าพูด “ทำไมช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้วเจ้าถึงมาด่าว่าข้าเสียๆ หายๆ ด้วย”
“เป็นไปไม่ได้หรอกท่าน” เจ้าหมาป่าคำราม “ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ๆ”
ว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผู้น่าสงสาร และขย้ำกิน
อย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนั้นเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนชั่วมักหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตัวเองได้เสมอ
มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอยู่ที่น้ำพุบนเนินเขา และพอมันเงยหน้าขึ้นมา
ก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึ่งกำลังจะกินน้ำที่ใหลลงไปเบื้องล่างบ้าง “นั่นเป็น
อาหารเย็นของข้า” เจ้าหมาป่าคิดในใจ “ถ้าเพียงข้าสามารถหาข้ออ้างได้
ก็จะกินเจ้าลูกแกะตัวนี้ได้” แล้วหมาป่าก็ตะโกนว่า “เจ้าบังอาจมากวนน้ำ
ที่ข้ากำลังกินอยู่ให้เลอะโคลนสกปรกได้อย่างไร” “เปล่านะท่าน ข้าเปล่า”
เจ้าลูกแกะพูด “ถ้าน้ำข้างบนนั้นมีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้าไม่ได้เป็นตั้นเหตุ
แน่นอนเพราะน้ำนี้ใหลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว” “ถ้าอย่างนั้นละก็”
เจ้าหมาป่าพูด “ทำไมช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้วเจ้าถึงมาด่าว่าข้าเสียๆ หายๆ ด้วย”
“เป็นไปไม่ได้หรอกท่าน” เจ้าหมาป่าคำราม “ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ๆ”
ว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผู้น่าสงสาร และขย้ำกิน
อย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนั้นเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนชั่วมักหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตัวเองได้เสมอ
สมัคร IBCBET ดูบอลสดผ่านเน็ต clk88.com
สมัคร IBCBET กากับนกยูง ขณะที่กา ตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นล้ำเข้าไป
ในสนามที่พวกนกยูงมักจะเดินมันก็ได้พบกับขนนกกลุ่มหนึ่งซึ่งร่วงหล่น
มาจากเหล่านกยูงยามที่มันผลัดขน กาจึงผูกขนนกเหล่านั้นไว้ที่หางของตน
และเดินวางท่าตรงไปยังฝูงนกยูง เมื่อมันเดินเข้ามาใกล้ ฝูงนกยูงก็พบว่า
พวกมันถูกหลอก จึงเดินตรงเข้าไปหาเจ้ากา พร้อมกับจิก และถอนขน
จอมปลอมของมันเสีย ดังนั้นเจ้ากาจึงไม่อาจทำอะไรได้นอกจากเดิน
กลับไปยังฝูงของตนเอง ที่เฝ้าดูพฤติกรรมของมันอยู่ห่างๆ พวกมันรู้สึก
รำคาญเจ้านกตัวนี้เช่นกัน และกล่าวแก่มันว่า "ขนนกหรูเลิศอย่างเดียว
ช่วยให้เป็นนกชั้นสูงไม่ได้"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความงามในจิตใจคือความงามที่แท้จริง
ในสนามที่พวกนกยูงมักจะเดินมันก็ได้พบกับขนนกกลุ่มหนึ่งซึ่งร่วงหล่น
มาจากเหล่านกยูงยามที่มันผลัดขน กาจึงผูกขนนกเหล่านั้นไว้ที่หางของตน
และเดินวางท่าตรงไปยังฝูงนกยูง เมื่อมันเดินเข้ามาใกล้ ฝูงนกยูงก็พบว่า
พวกมันถูกหลอก จึงเดินตรงเข้าไปหาเจ้ากา พร้อมกับจิก และถอนขน
จอมปลอมของมันเสีย ดังนั้นเจ้ากาจึงไม่อาจทำอะไรได้นอกจากเดิน
กลับไปยังฝูงของตนเอง ที่เฝ้าดูพฤติกรรมของมันอยู่ห่างๆ พวกมันรู้สึก
รำคาญเจ้านกตัวนี้เช่นกัน และกล่าวแก่มันว่า "ขนนกหรูเลิศอย่างเดียว
ช่วยให้เป็นนกชั้นสูงไม่ได้"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความงามในจิตใจคือความงามที่แท้จริง
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)